Aktualne informacje na temat produkcji świń na Tajwanie

Tajwan, z liczbą ludności liczącą około 23,4 miliona, jest stosunkowo małym krajem wyspiarskim położonym w pobliżu wschodniego wybrzeża Chin. Chociaż Tajwan odniósł sukces gospodarczy, to rolnictwo stanowi zaledwie 1,5% jego PKB. Nie przeszkadza to jednak temu krajowi zajmować jednego z najwyższych miejsc w rankingach pod względem rocznego spożycia mięsa: 43 kg mięsa drobiowego na osobę (50% całości) i około 35 kg wieprzowiny.

Dane dotyczące produkcji świń dostarczone przez Radę Rolnictwa pokazują, że liczba gospodarstw hodujących trzodę chlewną spadła o 99% w ciągu ostatnich 40 lat, podczas gdy populacja loch wzrosła 2,4-krotnie w tym samym okresie. Jednak liczba loch obecnych w tajwańskich hodowlach trzody chlewnej wynosi obecnie tylko 40% tego, co było w 1996 roku. Od tego czasu spada z roku na rok i od 2013 roku jest mniej więcej ustabilizowana (patrz ryc. 1).

Ryc. 1: Liczba ferm trzody chlewnej i populacja loch na Tajwanie od 1971 r.

Punktem zwrotnym był rok 1997, kiedy to Tajwan doświadczył znacznego pogorszenia sytuacji w branży trzody chlewnej z powodu wybuchu pryszczycy (FMD) spowodowanej przez przemycane z Chin kontynentalnych żywe prosięta. Wcześniej Tajwan był drugim co do wielkości eksporterem produktów wieprzowych na świecie, eksportując mięso do Japonii i innych sąsiednich krajów. W tym samym czasie, gdy na Tajwanie wystąpiła pryszczyca, klasyczny pomór świń (CSF) uderzył również w Holandię, a niewydolność eksportowa tych dwóch znaczących eksporterów doprowadziła do historycznego skoku cen świń. Wkrótce jednak, gdy inne kraje zwiększyły produkcję, nadwyżka świń na rynku doprowadziła do globalnego załamania cen. Od tego czasu, ponieważ Tajwan stracił możliwość eksportu (dopiero w 2020 r. Tajwan został oficjalnie uznany za wolny od pryszczycy bez szczepień), tajwański przemysł trzody chlewnej stanął w obliczu wyzwań i niepewności. Obecnie Tajwan jest samowystarczalny w 90% i musi importować mięso wieprzowe, głównie z Europy i Kanady.

Jak pokazano na ryc. 2, na Tajwanie snajduje się sześć głównych hrabstw produkujących wieprzowinę. Yunlin (środkowy zachód wyspy) i Pingtung (południowy zachód) posiadają ponad 50% całkowitej populacji loch. Pozostałe cztery obszary to Tainan (13.5%), Changhua (11.2%), Chiayi (8.1%) i Kaohsiung (5.1%). Jeśli chodzi o populację świń, największe gospodarstwa (5 000 sztuk lub więcej) stanowią tylko 2% całkowitej ich liczby, ale hodują 22% świń. Należy również zauważyć, że nadal istnieje wielu małych graczy: gospodarstwa posiadające mniej niż 100 sztuk stanowią 24% ogółu, ale produkują mniej niż 1% mięsa wieprzowego w kraju. Jednak ankieta przeprowadzona na początku 2023 r. wskazuje, że 15% właścicieli tych małych gospodarstw planuje zmniejszyć lub zaprzestać produkcji.

Ryc. 2: Rozkład geograficzny liczby loch na Tajwanie

Większość ferm trzody chlewnej na Tajwanie jest własnością prywatną i opiera się na modelu: od produkcji prosiąt do końca tuczu. Pod względem genetycznym zwykle hoduje się świnie rasy Landrace x Yorkshire x Duroc, ale niektórzy rolnicy produkują rodzimą "czarną świnię tajwańską". Prodkuty pochodzące z tej rasy są markowe, wysokiej jakości I smaczniejsze, ale także droższa w produkcji. Popyt na mięso czarnych świń nie może być zaspokojony przez obecną podaż około 650 000 sztuk rocznie, czyli 8% całkowitej liczby świń poddawanych ubojowi na Tajwanie.

Po trudnym 2022 r. ceny wieprzowiny na Tajwanie są wyższe w 2023 r., a zysk powrócił. W momencie pisania tego artykułu średnia waga przy uboju wynosiła 128 kg, a cena za kg wynosiła 90 NT$ (2,73 €), w porównaniu z kosztem produkcji wynoszącym około 71 NT$ (2,15 €) w 2021 roku. Spadek produkcji, spowodowany wysokimi kosztami nakładów i wyzwaniami związanymi z wydajnością, wyjaśnia ten wzrost cen.

W przeciwieństwie do większości swoich sąsiadów, Tajwan jest nadal wolny od afrykańskiego pomoru świń (ASF), ale jego gorący i wilgotny klimat utrudnia zapobieganie chorobom, zwłaszcza że w wielu gospodarstwach należy poprawić bezpieczeństwo biologiczne. Producenci wieprzowiny muszą radzić sobie z chorobami zakaźnymi, takimi jak zespół rozrodczo-oddechowy świń (PRRS) i epidemiczna biegunka świń (PED), które mają ogromny wpływ na produktywność. Możemy oszacować, że średnio 35% urodzonych świń nie dożywa uboju. W rezultacie liczba świń sprzedawanych na lochę w ciągu roku wynosi nieco ponad 16 sztuk.

Kolejnym wyzwaniem jest fakt, że Tajwan importuje około 90% surowców wykorzystywanych w paszach dla zwierząt i jest przez to zależy od cen światowych. Ostatnim, ale nie mniej ważnym problemem jest niedobór siły roboczej.

Ostatnio branża była zachęcana do poprawy swojej konkurencyjności poprzez strategiczne sojusze biznesowe i lepszy marketing, a rząd uruchomił programy przeciwdziałające starzeniu się i przechodzeniu na emeryturę hodowców trzody chlewnej. W 2021 r. rząd Tajwanu ogłosił plan inwestycyjny ("Kompleksowy plan transformacji i modernizacji przemysłu trzody chlewnej w odpowiedzi na otwarcie handlu") o wartości 13 mld NT $ (400 mln EUR) w celu zwiększenia konkurencyjności przemysłu trzody chlewnej, poprawy jakości krajowej wieprzowiny, złagodzenia wpływu na środowisko i rozszerzenia eksportu wieprzowiny. Wysiłki te obejmują takie środki, jak regulacja krajowego rynku trzody chlewnej w celu utrzymania odpowiednich cen, wdrożenie obowiązkowego ubezpieczenia trzody chlewnej w celu zmniejszenia ryzyka biznesowego dla rolników oraz zapewnienie dotacji na remonty ferm trzody chlewnej i inwestycje w zapobieganie zanieczyszczeniom.

Plan koncentruje się również na poprawie standardów higieny i hodowli wysokiej jakości świń, tworzeniu zakładów uboju i mroźni, wspieraniu przyjęcia sprzętu do kontroli temperatury w pojazdach transportowych oraz promowaniu modernizacji tradycyjnego sprzętu do kontroli temperatury w stoiskach mięsnych. Ponadto władze Tajwanu zaangażowały się w negocjacje dotyczące warunków i procedur eksportowych, koncentrując się jednocześnie na rozszerzaniu rynków zagranicznych oraz oferowaniu zachęt i dotacji w celu zwiększenia eksportu.

Praktycznym przykładem realizacji tego planu modernizacji jest przypadek Taiwan Sugar Corporation (TSC), spółki państwowej założonej w 1946 roku. TSC, pierwotnie producent cukru, zdywersyfikował swoją działalność na różne dziedziny, w tym rolnictwo, turystykę i biotechnologię. Posiadając około 20 000 macior, jest jednym z głównych graczy w produkcji trzody chlewnej.

W ciągu ostatnich kilku lat firma TSC zaczęła przekształcać swoje 13 tradycyjnych ferm trzody chlewnej w "nowoczesne chlewnie o obiegu zamkniętym". Oznacza to przejście z modelu "od prosięcia do końca tuczu" na model typu multi- site, wykorzystujący budynki wyposażone w wentylację podciśnieniową, kurtyny wodne do chłodzenia i kontroli odoru, kontrolę temperatury i zautomatyzowane systemy żywienia. Poczyniono również inwestycje w celu oszczędzania wody, przekształcania gnojowicy w biogaz i wytwarzania energii elektrycznej za pomocą paneli słonecznych na dachach, dążąc do "zrównoważonego modelu operacyjnego o zerowej ilości odpadów i zerowym zanieczyszczeniu".

Podsumowując, Tajwan, niegdyś główny eksporter mięsa wieprzowego, musi stawić czoła wielu wyzwaniom, jeśli chce ponownie stać się konkurencyjny na rynku globalnym. Ostatnie inwestycje i zachęty mogą wreszcie oznaczać jaśniejszą przyszłość dla tajwańskich producentów trzody chlewnej.