Wyzwania związane z dużą liczebnością miotu

Jednym z krytycznych czynników wpływających na rentowność ferm trzody chlewnej jest wielkość miotu. Jednak duże mioty wiążą się z wieloma wyzwaniami, takimi jak zwiększona śmiertelność prosiąt, zmniejszone tempo wzrostu i obniżona płodność loch. W tym artykule, będziemy badać wyzwania związane z dużymi rozmiarami miotów i przedstawimy kilka praktycznych porad, jak je przezwyciężyć.

Właściwe zarządzanie środowiskiem

Zapewnij czyste, suche i ciepłe środowisko dla lochy i prosiąt. Użyj materiałów takich jak papier lub słoma, aby zachęcić lochy do budowania gniazd. Sprzyja to uspokojeniu lochy, zachęca do leżenia na boku i ekspozycji sutków oraz sprzyja pobieraniu siary i zwiększeniu poziomu immunoglobulin u prosiąt. Ściółka powinna być często zmieniana w celu utrzymania higieny i zmniejszenia ryzyka infekcji.

Monitoruj temperaturę w obszarze porodowym i reguluj ją w razie potrzeby, aby utrzymać temperaturę około 22°C podczas porodu i 18-20°C później dla loch, podczas gdy dla prosiąt należy dążyć do około 34°C przy urodzeniu i około 28-30°C w kolejnych dniach. Właściwe zarządzanie temperaturą jest bardzo ważne z dwóch powodów. Po pierwsze, locha, która znajduje się w zbyt ciepłym środowisku (poza strefą komfortu) będzie miała problemy z pobieraniem paszy, co negatywnie wpłynie na jej produkcję mleka. Ponadto, chłodniejsza temperatura w pomieszczeniu zachęci prosięta do spania w cieplejszych miejscach, zamiast w pobliżu lochy. Pomoże to w zmniejszeniu śmiertelności z powodu zgniecenia. Jednocześnie upewniając się, że prosięta znajdują się w swojej strefie komfortu, pomożemy im uniknąć hipotermii, co ma znaczący wpływ na ich żywotność i obniża ogólną śmiertelność przed odsadzeniem.

Wdrażanie technik odchowu i monitorowanie zdrowia prosiąt

Określ, które lochy mają liczne mioty i wybierz prosięta do przeniesienia na podstawie masy ciała i żywotności. Zazwyczaj prosięta należy przydzielać lochom z mniejszymi miotami, a lochy nie powinny odchowywać więcej niż 14 prosiąt, aby zapewnić odpowiednią produkcję mleka. Należy dokonywać zmian w obrębie miotów w celu zrównoważenia ich wielkości i zapewnienia, że wszystkie prosięta mają dostęp do mleka. Na przykład, należy przenieść prosięta z największego miotu do najmniejszego lub podzielić duży miot między dwie lochy.

Przeniesienie powinno nastąpić w ciągu 24-48 godzin od urodzenia, aby zmaksymalizować akceptację prosiąt. Należy stosować techniki zarządzania promujące ich akceptację, takie jak nacieranie prosiąt zapachem nowej lochy i zapewnienie, że nowa locha jest izolowana ze swoim miotem przez co najmniej 24 godziny przed wprowadzeniem nie swoich prosiąt.

Zważ prosięta w ciągu 24-48 godzin od urodzenia i w regularnych odstępach czasu po tym czasie (np. co tydzień) w celu śledzenia wzrostu i identyfikacji prosiąt o słabych wynikach. Przegęszczenie w kojcach porodowych może prowadzić do zwiększonego stresu u loch i prosiąt, zwiększając ryzyko chorób zakaźnych. Wdrażaj zasady bezpieczeństwa biologicznego, takie jak dezynfekcja kojców  porodowych pomiędzy miotami oraz segregacja loch i prosiąt według miotu.

Optymalizacja żywienia

Lochy z dużymi miotami są narażone na większe ryzyko wystąpienia dystocji, co oznacza trudności przy porodzie. Dystocja jest spowodowana rozmiarem prosiąt lub ich liczbą i może powodować martwe urodzenia, osłabienie prosiąt i wydłużenie porodu. Może to skutkować problemami zdrowotnych zarówno lochy, jak i jej prosiąt. Aby uniknąć dystocji, ważne jest regularne monitorowanie stanu lochy podczas ciąży, zapewnienie odpowiedniego żywienia oraz szybka interwencja podczas oproszenia, jeśli wystąpią jakiekolwiek oznaki problemów.

Zapewnij odpowiedni program żywieniowy, spełniający wymagania energetyczne i odżywcze lochy w okresie ciąży i laktacji. Na przykład, dieta w ciąży może zawierać 14-16% białka surowego, podczas gdy dieta w laktacji może zawierać 18-20% białka surowego i 3,000-3,500 kcal/kg energii strawnej. Wiele loch nie ma wystarczającej ilości energii w momencie rozpoczęcia oproszenia, co negatywnie wpływa na proces oproszenia i czas jego trwania. Dostarczaj co najmniej trzy karmienia dziennie w późnej ciąży i zwróć szczególną uwagę na poziom włókna, ponieważ więcej włókna oznacza więcej energii przy porodzie. Diety przejściowe z wysokim poziomem włókna zmniejszą ryzyko wystąpienia mastitis, metritis i agalactia (MMA) i pomogą zredukować zaparcia.

Dostosuj spożycie paszy w zależności od kondycji lochy (BCS) i wielkości miotu. W czasie ciąży zaleca się uzyskanie BCS na poziomie 3,0-3,5. Lochy z dużymi miotami będą musiały zwiększyć spożycie paszy w późnym okresie ciąży i oczywiście podczas laktacji. Jako wytyczną należy przyjąć 4 kg w piątym dniu laktacji i 8 kg w 14 dniu. Należy podawać paszę dwa lub trzy razy dziennie, aby zachęcić je do jedzenia, a w przypadku stosowania automatycznych karmników, zwiększyć pobranie o około 7% w porównaniu do karmienia ręcznego. Zwróć szczególną uwagę na loszki, które mogą wymagać przyuczenia do korzystania z podajników i codziennie sprawdzaj i czyść podajniki, aby zapobiec powstawaniu pleśni. Nie zapomnij sprawdzić, czy dostępna jest wystarczająca ilość wody, ponieważ locha, która jest spragniona, nie będzie jeść, a lochy oczywiście potrzebują wody do produkcji mleka. Badania wykazały, że przyrost masy ciała prosiąt podczas laktacji jest związany z poborem wody przez lochy, który musi być wyższy dla loch drugiej ciąży.

Zwróć szczególną uwagę na pobieranie siary przez prosięta. Prosięta rodzą się z niewielką ochroną immunologiczną, a siara zawiera przeciwciała matczyne, zapewniając im odporność bierną, zanim będą mogły zbudować własną odporność czynną. Siara dostarcza energii (około 6KJ/g wchłoniętej) i białek niezbędnych prosiętom do rozpoczęcia ssania i wzrostu. Wystarczające spożycie siary w pierwszych 24 godzinach po porodzie jest niezbędne dla zdrowia i wydajności świń. Badania wskazują, że 150g siary na prosię jest niezbędne do zaspokojenia potrzeb energetycznych, ale minimum 200 do 250 gramów jest wymagane, aby pomóc zmniejszyć śmiertelność prosiąt. Wyższy poziom zapewni dobry status zdrowotny i prawidłowy wzrost.

Aby ułatwić przejście na paszę stałą przy odsadzeniu, należy zapewnić prosiętom paszę dla prosiąt ssących od 7 - 10 dnia życia. Pasza taka powinna zawierać 19-22% białka surowego i 3,400-3,800kcal/kg strawnej energii.

Znaczenie nakładu pracy

Duże rozmiary miotów oznaczają więcej prosiąt do opieki i zarządzania nimi, co może zwiększyć zapotrzebowanie na siłę roboczą w gospodarstwie. Może to być szczególnie trudne podczas porodu, kiedy lochy wymagają ścisłego monitorowania i mogą potrzebować dodatkowej pomocy. Rozważ użycie technologii, takiej jak elektroniczne systemy karmienia loch, aby upewnić się, że personel skupi się na tym, co naprawdę ważne. Zaplanuj poród tak, aby dysponować odpowiednim personelem, który będzie mógł zidentyfikować oznaki stresu prosiąt i zastosować odpowiednie postępowanie. Ważne jest również regularne karmienie prosiąt podczas laktacji. Kierownicy gospodarstw będą zatem musieli upewnić się, że dostępna jest wystarczająca liczba pracowników i zasobów oraz że są oni odpowiednio przeszkoleni w zakresie zarządzania porodem i laktacją, opieki nad prosiętami, zapobiegania chorobom i leczenia. Ponadto muszą znaleźć sposoby, aby upewnić się, że ich zespoły są zmotywowane do zapewnienia niezbędnej opieki i uwagi zwierzętom.

Mierz, rejestruj, analizuj i optymalizuj

Zbieraj i analizuj dane dotyczące wydajności, aby móc określać tentencje i potencjalne obszary wymagające poprawy. Kluczowe wskaźniki wydajności, które należy monitorować, obejmują śmiertelność prosiąt, średnią wagę prosiąt, wielkość miotu i wydajność reprodukcyjną loch. Wykorzystaj zarejestrowane dane do optymalizacji programów żywienia i technik zarządzania. Na przykład, jeśli wskaźnik śmiertelności prosiąt jest wysoki, sprawdź warunki środowiskowe, takie jak temperatura i wentylacja, rozważ dostosowanie formuły paszy dla prosiąt ssących lub wdrożenie dodatkowych środków bezpieczeństwa biologicznego w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia choroby. Poznaj historię swoich loch i podejmuj odpowiednie decyzje. Jeśli ich wydajność reprodukcyjna jest niska, oceń program hodowlany i rozważ wprowadzenie zmian, takich jak poprawa wykrywania rui lub zastosowanie innych technik hodowlanych. Ciągłe monitorowanie i analiza danych dotyczących wydajności ma kluczowe znaczenie dla poprawy produktywności i rentowności porodówki.

Wniosek

Duże rozmiary miotów u świń stanowią wyjątkowe wyzwanie, nawet dla doświadczonych kierowników gospodarstw, w tym zwiększone wymagania dotyczące nakładów pracy, zagrożenia dla zdrowia i obniżoną jakość prosiąt. Jednak poprzez wdrożenie prawidłowego żywienia, monitorowanie i zarządzanie zdrowiem prosiąt, zastosowanie skutecznych technik odchowu oraz skupienie się na szkoleniu personelu i zarządzaniu, możliwe jest przezwyciężenie tych wyzwań i poprawa rentowności porodówki.